صرف زمان برای کودک

لطفا در مورد اضطراب جدایی و محدوده سنی اش در بچه ها توضیح بدین.ب نظرتون از چ زمانی ایرادی نداره تا مادر ساعتی از روز رو برای خودش وقت بگذاره،کلاس مورد علاقه اش رو بره و یا شاغل باشه بیرون از خونه،ب طوری ک به بچه آسیبی وارد نشه؟ اصولا درسته ک مادر صد در صد وقتشو وقف بچه کنه ب شکلی ک خودش رو فراموش کنه؟من یک دختر چهارده ماهه دارم ک از ابتدا تا ب الان تمام وقت و زندگیم بچه شده یعنی اینو وظیفه خودم میدونم اما الان ب این نتیجه رسیدم ک اگ همینطوری بخوام پیش برم از هم میپاشم با وجود اینکه همسرم هم کمک حالم نیست در امور بچه داری و دخترم هم وابستگی معقولی ب من داره نه خیلی شدید.

سلام

اضطراب جدایی در سنی طبیعی و در سنی مشکل محسوب میشه اما خیلی ایتم ها رو باید توش لحاظ کرد. مثلا اضطراب یه بچه پنج ساله از چند ساعت ندیدن مامانش مشکل زاست ولی ممکنه اگه قراره مامان یک هفته مسافرت بره, این اضطراب غیرطبیعی نباشه. بنابراین فقط سن مهم نیست. ولی در مورد اینکه از کی عیب نداره خب ایده آل اینه که مادر در شرایطی باشه و از کمک هایی برخوردار باشه که بعد از زایمان زمان استراحت هم داشته باشه. حالا چون در هفته منع خشونت علیه زنان هستیم جا داره به این نکته اشاره کنم که انجام تمامی کارهای مربوط به کودک تنها توسط مادر, یکی از موارد خشونت علیه زنان است.
تو روانشناسی ما تا یک سالگی رو سن خیلی مهمی برای در اغوش گرفتن و پاسخ دادن بلافاصله به کودک میدونیم و توصیه اکید منه همه مادرها اینه که حداقل بعد از یک سالگی حتما زمانی رو به خودشون اختصاص بدن. اتفاقی هم برای بچه نمی افته. اصلا بچه نیازی به این همه توجه نداره. و در مورد افرادی که میگن اصلا نباید بچه زیر سه سال رو مهد گذاشت باید پرسید اون زمانی که بچه ها چند تا بودن و مادر میذاشتشون به حال خودشون هم بچه توانایی حضور در جمع رو نداشته؟!

این تنها بودن مادر و یه بچه برای تمام روز اتفاقا بیشتر بهشون آسیب میزنه. معنی مادر خوب بودن, مادر کافی بودن برای ما تعریف نشده, ما بچه ها رو لوس میکنیم, بابت اشتباهشون پرخاشگری بهشون میکنیم, به خودمون وابسته نگهشون میداریم, ناراحتی های مختلفممون رو سرشون خالی میکنیم, با ناآگاهی بهشون صدمه میزنیم بعد اگه بخوایم زمانی برای خودمون باشیم در نظرمون مادر خوبی نیستیم.

متاسفانه کل جامعه الان در چنین تصوری قرار داره. من تو جلسات گروه درمانی تا حالا بزرگسالی رو ندیدم که بگه چون مادرم سر کار میرفت من خیلی زجر کشیدم, ولی تا دلتون بخواد بچه های مادران خونه دار و کاملا وقف کننده ای رو دیدم که سال ها بعد از مرگ مادرشون باز هم دارن آسیب های روانی اون وابستگی رو حمل میکنن